Σ’ ανύποπτο χρόνο εις εκ των πάλαι ποτέ ηγετών των κομμάτων του κέντρου, σε σχετική μας ερώτηση περί συνένωσης του ενδιάμεσου χώρου, δημοσία και χωρίς δισταγμό, μας είπε επί λέξει: «Απ’ τον καιρό που θυμάστε τον εαυτό σας δεν γίνεται λόγος για συνένωση του κεντρώου χώρου; Θα συνεχίσετε να τ’ ακούτε διότι αυτό εξυπηρετεί τα συμφέροντα πολλών». Αυτά λέχθηκαν προ ετών και με το πέρασμα του χρόνου φαίνεται να επιβεβαιώνονται διαρρήδην.
Ο ενδιάμεσος χώρος έχει καταντήσει η «συτζιά του μαύρου» που ο καθείς τον επικαλείται προς τέρψιν προσωπικών, πρόσκαιρων και ιδιοτελών συμφερόντων. Όπως η συγκεκριμένη «συκιά» και τα πέριξ αυτής χωράφια, προικοδοτήθηκε, σύμφωνα με την ιστορία, από τον Κκιόρογλου στον υπηρέτη του ως ένδειξη εκτίμησης της πίστης που του επέδειξε, έτσι κι ο έρμος ενδιάμεσος χώρος κληροδοτήθηκε, με συνοπτικές διαδικασίες, επί Μακαρίου, σ’ όλους αυτούς που ανεύθυνα μέχρι σήμερα τον διαχειρίζονται.
Η παροδική συνένωση και οι προσωρινοί αρραβώνες κατέδειξαν ότι κάπου υπάρχει πρόβλημα. Με κορυφαία την αποτυχία του 2008, του Τάσσου Παπαδόπουλου, να περάσει στο 2ο γύρο των εκλογών μπορούμε να εξάγουμε ασφαλή συμπεράσματα, τόσο για τη στάση των ηγετών των κομμάτων όσο για τις τραυματικές εμπειρίες, τα σύνδρομα και τα συμπλέγματα που κουβαλούν μέσα τους. Το πρόβλημα δεν έγκειται στη συμπεριφορά του κόσμου αλλά στην ίδια την αντίληψη που έχουν οι ηγετικές ομάδες των κομμάτων αυτών. Οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν και αναδεικνύουν το παράδοξο. οι πολίτες που στηρίζουν τους εν λόγω σχηματισμούς συγκλίνουν δια των απαντήσεών τους, στα διάφορα ερωτήματα που οι δημοσκόποι θέτουν, σ’ αντίθεση με τις ηγεσίες που περί άλλα, σκοπίμως, τυρβάζουν.
Η τελευταία δημοσκόπηση της «Σημερινής» (4/3/12) ξυπνά μνήμες 2008. Τονίζουμε εμφαντικά ότι το 34% των συνεντευξιαζόμενων απάντησαν ότι δεν θα ψήφιζαν κανέναν. Είναι σημαντικό το εύρημα που πρέπει να κινητοποιήσει, αυθωρεί και παραχρήμα, τον καλούμενο ενδιάμεσο χώρο: Στο δίλημμα ποιος είναι ο καταλληλότερος για Πρόεδρος, μεταξύ Χριστόφια ή Αναστασιάδη, ένας στους τρεις απάντησε κανένας. Συνεπώς, αν υπήρχε ισχυρή τρίτη επιλογή πιθανόν ν’ απορροφούσε τους περισσότερους απ’ αυτούς και, ίσως, ένα μέρος απ’ όλους όσοι υποστήριξαν Χριστόφια ή Αναστασιάδη.
Κοντολογίς, ο ενδιάμεσος χώρος πρέπει να τεθεί προ των ευθυνών του και να παραμερίσει τα προρρηθέντα κακώς κείμενα. Ο ίδιος ο κόσμος φωνάζει και ψάχνει το λόγο των ετεροχρονισμένων αποφάσεων, του κακού συντονισμού και της άκαιρης συνεννόησης, στοιχεία που αποτέλεσαν συστατικά αποτυχίας του Τ. Παπαδόπουλου. Ζητείται απ’ αυτούς που ηγούνται των κομμάτων ν’ αφήσουν κατά μέρος τις προσωπικές ατζέντες, τις προσωπικές φιλοδοξίες και το ξεπλήρωμα επί πιστώσει λογαριασμών. Ο καθείς πρέπει να συστρατευθεί γύρω από μια υποψηφιότητα που έχει σοβαρές ελπίδες εκλογής. Ας ανοίξουν τα μάτια και τ’ αυτιά τους, να δουν γύρω τους και ν’ αφουγκραστούν τα όσα η κοινωνία των πολιτών, όχι μόνο του χώρου τους, επιτάσσει. Η Αλλαγή και η αποτροπή εμφάνισης φαινομένων μονοκομματοκρατορίας είναι εφικτή διότι υπάρχει η καλύτερη επιλογή. Υπάρχει εκείνη η επιλογή που θα αποτρέψει τουλάχιστον το 34% αυτής της δημοσκόπησης ν’ αποτελέσει τους εν δυνάμει απέχοντες.
Κυριάκος Σ. Κολοβός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου