Οι εκλογές για ανάδειξη Προέδρου στο ΔΗΚΟ

"Πολιτικές διαφημιστικές εκστρατείες που διεξάγονται χωρίς αντίπαλο μπορούν να είναι πολύ αποτελεσματικές". (Σαμαράς Αθανάσιος, Τηλεοπτική Πολιτική διαφήμιση στην Ελλάδα, σελ. 55).

Το πιο πρόσφατο παράδειγμα στα κυπριακά, πολιτικά, δρώμενα, το οποίο επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές, είναι οι εσωκομματικές εκλογές στο ΔΗΚΟ (Δημοκρατικό Κόμμα) για ανάδειξη Προέδρου.

Την στιγμή που ο κόσμος απαξιώνει, όπως φαίνεται από τις μετρήσεις, όλο και περισσότερο την πολιτική το ΔΗΚΟ υπερδιπλασίασε τα εγγεγραμμένα του μέλη. Από 18 χιλ., μέσα σε λίγους μήνες, πλησίασε τις 39 χιλιάδες. Η κρατούσα άποψη ήταν ότι ο τέως Πρόεδρος Μ. Καρογιάν, ως εταίρος στην κυβέρνηση Αναστασιάδη, είχε καταφέρει να εγγράψει τους περισσότερους ώστε να έχει εύκολη επανεκλογή. Μάλιστα, η τέως ηγεσία του κόμματος είχε το μητρώο μελών χωρίς να το δίνει στο αντίπαλο στρατόπεδο.

Τελικά, στις εκλογές τις 1ης Δεκεμβρίου, με προσέλευση γύρω στο 65%, ο Νικόλας Παπαδόπουλος (υιός του πρώην ΠτΔ +Τάσσου Παπαδόπουλου) κατάφερε να εκλεγεί με 51% και διαφορά λίγων εκατοντάδων ψήφων (Αποτελέσματα εδώ).

Πόσο ρόλο όμως έπαιξε η πολιτική διαφήμιση σ' αυτήν την περίπτωση; Η πλευρά η οποία κινήθηκε προς αυτή την κατεύθυνση ήταν αυτή του Νικόλα Παπαδόπουλου. Με ολοσέλιδες καταχωρήσεις στον Τύπο, μάλιστα με συγκεκριμένες ομάδες στόχους και συγκεκριμένο κοινό, και ραδιοφωνική διαφημίση κατάφερε να ανατρέψει τα εις βάρος της δεδομένα. 

Το ραδιοφωνικό μήνυμα, το οποίο επίσης έπαιξε σε συγκεκριμένους σταθμούς, σε συγκεκριμένες εκπομπές είχε το δικό του ιδιαίτερο βάρος. Πιθανόν, αρκετοί, να μην αναγνωρίσουν την φωνή του εκφωνητή. Πρόκειται για τον Σπύρο Κέττηρο, για χρόνια δημοσιογράφο του ΡΙΚ, στέλεχος του ΔΗΚΟ, υποψήφιο βουλευτή του κόμματος το 2006. Η επιλογή δεν ήταν διόλου τυχαία καθώς είναι εκ των εκπροσώπων της "τασσικής" σχολής σκέψης, και δράσης, εντός ΔΗΚΟ.

Το λάθος Κάρογιαν είναι ότι δεν προσπάθησε, σχεδόν καθόλου, να χρησιμοποιήσει την πολιτική διαφήμιση, πλην της παρουσίας του σε κάποιες εκπομπές. Στηρίχτηκε στον κομματικό μηχανισμό, επαναπαύτηκε στο ότι ελέγχει δια των υπουργών και βουλευτών τη βάση του κόμματος και κάπου εκεί έπαθε τη ζημιά. Ενώ ο αντίπαλός του μετήλθε όλων των μεθόδων χρήσης των ΜΜΕ, περιλαμβανομένης και της κατ' επανάληψιν ανάδειξης των αρνητικών των προεδρίας Κάρογιαν, ο ίδιος ο Μ. Κάρογιαν παρέμεινε σε παθητική στάση, αμυνόμενος για τις επιλογές του.

Πάντως, δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό στα κυπριακά πολιτικά δρώμενα. Το 1993 ο τότε πρόεδρος Βασιλείου χάνει από τον Γλ. Κληρίδη, την στιγμή που η διαφορά μεταξύ των δύο, στον α' γύρο ήταν 12 μονάδες, 44% με 32%. Τελικά, ο Κληρίδης με 50,3% κατάφερε να εκλεγεί στον β' γύρο στηριγμένος, αποκλειστικά, στην γκρίζα διαφήμιση και στο ότι ο Γ.Βασιλείου απεδέχθη τις "Ιδέες Γκάλι" για λύση του Κυπριακού.

Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης

Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (Facebook) έπαιξαν τον δικό τους ρόλο σ' αυτή την εκλογική διαδικασία. Σημείο αναφοράς οι παρεμβάσεις των συζύγων των δύο αντιπάλων. Φαίνεται ότι και σ' αυτό το σημείο οι συμβουλές είναι η αντιγραφή του αμερικανικού τρόπου διαφήμισης που εμπλέκει τις συζύγους των υποψηφίων στην όλη διαδικασία. Μετά την είσοδο, για πρώτη φορά, σκύλου στο προεδρικού, κατά το αμερικανικό "πρότυπο", φαίνεται ότι η κυπριακή πολιτική εκστρατεία διαφήμισης εναρμονίζεται πλήρως με την αμερικανική.

Ακολουθούν τα μηνύματα των συζύγων των δύο υποψηφίων μετά την ολοκλήρωση της καταμέτρησης. Η 1η απόλυτα ταυτισμένη με το μήνυμα της καμπάνιας και η 2η να δίνει την προοπτική για το αύριο (σε άπταιστα ελληνικά). 

Ο ρόλος των δημοσκοπήσεων

Σε κατά παραγγελίαν δημοσκόπηση που διενήργησε η εταιρεία Pulse Market Research για τον Νικόλα Παπαδόπουλο, η οποία δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Φ" κατέγραφε άνετη "παράσταση νίκης" του Ν. Παπαδόπουλου. Συνεπώς, το επόμενο ερώτημα που τίθεται είναι πόσο αξιόπιστες είναι, τελικά, οι δημοσκοπήσεις, ιδιαίτερα, οι προερχόμενες από τα ίδια τα επιτελεία των υποψηφίων.

                                          

Παράσταση Νίκης από την δημοσκόπηση της Pulse Market Research