Η προρρηθείσα σκηνή ήταν η μεταφορά επί της μικρής οθόνης ενός κακόγουστου σεναριού, διότι αν ο σεναριογράφος γνώριζε ποιος ήταν ο Λοχαγός Καποτάς κατά πάσα πιθανότητα να μη χρησιμοποιούσε το όνομά του με τέτοιο ιταμό τρόπο. Και όλα αυτά είναι το αποτέλεσμα της μη γνώσης ιστορικών γεγονότων, ακόμα και από αυτούς που δια επαγγέλματος και εμμισθί καλούνται να διασκεδάσουν και ενίοτε να πληροφορήσουν τον κόσμο.
Ο Λοχαγός Βασίλειος Καποτάς, εκ Καλαβρυτών, υπηρέτησε στις τάξεις της ΕΛ.ΔΥ.Κ και σκοτώθηκε, μαζί με άλλους δύο, τον ταγματάρχη Πούλιο και τον αστυνομικό Παντελίδη, από Τ/κ τον Μάη του 1964 όταν εισήλθαν στον τ/κ τομέα της Αμμοχώστου.
Επομένως η γνώση της Ιστορίας είναι πλεονέκτημα και η άγνοια ολίσθημα καθώς η σωστή παράθεση ιστορικών γεγονότων, ιδιαίτερα σε μέρη όπως η Κύπρος, που δόξα τω Θεώ, από τέτοια είναι πλόυσια, αποτελεί εγχείρημα ουδόλως εύκολο. Ομιλώντας για σωστή παράθεση εννοούμε, προφανώς, τα διασταυρωμένα γεγονότα που δεν είναι προϊόν της φαντασίας και ανεπιβεβαίωτων φημών.
Αιτία του σημερινού μας άρθρου αποτελεί η πληθώρα των πληροφοριών που βλέπουν το φως της δημοσιότητας για επικείμενη αλλαγή των βιβλίων, μαζί και αυτών της Ιστορίας, πρόθεση του εν Αθήναις Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων (ΥΠΕΠΘ) και εν Κύπρω κομματικών σχηματισμών.
Σ’ αυτό το σημείο καλό είναι να κάνουμε μια μικρή ιστορική αναδρομή επί του θέματός μας. Η Ελλάδα, θα λέγαμε πως βρίσκεται σε μια διαρκή μεταρρύθμιση της Παιδεία. Άλλοτε με αποσπασματικό τρόπο και κάποτε με συνολικό, επιχειρήθηκε, κατά καιρούς, να αναβαθμιστεί και αναβαπτιστεί το εκπαιδευτικό σύστημα. Στα πλαίσια των επιχειρούμενων αλλαγών, πάντοτε, έμπαιναν και τα βιβλία όλων των βαθμίδων. Από τις αλλαγές του Βενιζέλου μέχρι την μεταρρύθμιση του ’64 επί Γ. Παπανδρέου, ως την χούντα των Συνταγματαρχών και την Μεταπολίτευση. Στη μεταβατική φάση του ‘74-‘76 το Υπουργείο επιχείρησε και πέτυχε την αλλαγή των βιβλίων του Δημοτικού στα οποία η χούντα πρόβαλε έντονα τα δικτατορικά στοιχεία. Επίσης, χαρακτηριστικό αυτής της περιόδου είναι η καθιέρωση και νομιμοποίηση της Δημοτικής σε όλες τις βαθμίδες της Εκπαίδευσης καθώς και η ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνειδήσεως.
Όσο δε αφορά στην Ιστορία της Κύπρου και τη διδασκαλία της αρκεί να αναφέρουμε πως μόλις πριν 2 χρόνια το ΥΠΕΠΘ ενέταξε στη διδακτέα-εξεταστέα ύλη τις 2 σελίδες που περιλάμβανε το βιβλίο της Γ’ Λυκείου και που πολύ συνοπτικά, εν είδει τηλεγραφήματος, ανέφερε τα γεγονότα της Κύπρου. Αναφορικά με το νέο εγχειρίδιο Ιστορίας της ΣΤ’ Δημοτικού, που θα κυκλοφορήσει με τη νέα σχολική χρονιά στην Ελλάδα, οι αναφορές των Ν. Λυγερού & Αν. Παυλίδη, μέσα από την μελέτη των εν λόγω εγχειριδιών, πείθουν και τους πιο δύσπιστους για την, τουλάχιστον, ανιστόρητη προσέγγιση των γεγονότων («Σ» 19/08/06). Αναφέρεται συγκεκριμένα: «Τον Ιούλιο του 1974, η ελληνική χούντα προσπαθεί µε πραξικόπηµα να ανατρέψει τον πρόεδρο της Κυπριακής Δηµοκρατίας. Η Τουρκία εισβάλλει τότε στην Κύπρο και τα στρατεύµατά της καταλαµβάνουν το βόρειο τµήµα του νησιού. Σχηµατίζουν εκεί ένα τουρκοκυπριακό κράτος, το οποίο δεν αναγνωρίζεται από τη διεθνή κοινότητα. Μεγάλος αριθµός Ελληνοκυπρίων εκτοπίζεται βίαια και το νησί διχοτομείται». Σε άλλο σημείο οι Κύπριοι αγωνιστές εμφανίζονται να εκτελούνται αντί να απαγχονίζονται. Γενικά, όπως αναφέρουν οι Λυγερός και Παυλίδης, στις αναφορές που γίνονται στο Κυπριακό οι ευθύνες για τη σημερινή κατάσταση δεν αποδίδονται στον φυσικό αυτουργό, που δεν είναι άλλος από την Τουρκία.
Πάντως αν είναι αυτός ο καινούριος τρόπος αντιμετώπισης των ιστορικών γεγονότων της υπεραπλούστευσης και της παραχάραξης πρέπει να αντιταχθούμε παντί σθένει. Διότι η Ιστορία κάθε έθνους, κάθε λαού και κάθε τόπου είναι αδιαπραγμάτευτη προκειμένου ο λαός αυτός να εξασφαλίσει τη φυσική και εθνική επιβίωσή του.
Κυριάκος Σ. Κολοβός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου