Ο Σόλων Κασίνης και μια κατώτερη πολιτικά ηγεσία

Του Κυριάκου Σ. Κολοβού

Η παραίτηση Σόλωνος Κασίνη από την αντιπροεδρία της ΚΡΕΤΥΚ δεν πρέπει να ξενίζει όποιον παρακολουθεί τα δημοσίως τεκταινόμενα. Όσοι άνθρωποι εμφορούνται από αξιοπρέπεια αντιλαμβάνονται πως, όταν ο κόμπος φτάσει στο χτένι και οι επιλογές του ανθρώπου είναι πλέον ανύπαρκτες, η παραίτηση είναι μέσο εξόδου, τήρησης του αυτο-σεβασμού και των όσων διαχρονικά πρεσβεύει.

Ήδη, από την περασμένη βδομάδα, ο κ. Κασίνης, είχε ανακοινώσει την πρόθεσή του να παραιτηθεί επικαλούμενος την απραξία της ΚΡΕΤΥΚ κατά το τελευταίο τρίμηνο. Πολλές από τις αρμοδιότητες της εταιρείας τής αφαιρέθηκαν με σκοπό να μεταφερθούν στη νεοσύστατη επιτροπή που επιλαμβάνεται των σχετικών θεμάτων, υπό την προεδρία του γενικού διευθυντή του Υπουργείου Εμπορίου. Μεταξύ σφύρας και άκμονος, στη φαυλοκρατία των ευθυνών και αρμοδιοτήτων της ΚΡΕΤΥΚ, της ΔΕΦΑ και της νέας επιτροπής, χωρίς προσανατολισμό και στοχοπροσήλωση τα πάντα μπαίνουν στην κομματική ζυγαριά και στην «αλάθητη» κομματική κρίση.

Η προηγούμενη κυβέρνηση, ανάμεσα στις σπατάλες και στην ανικανότητα διαχείρισης των δημόσιων οικονομικών, επέδειξε και κάποια θετικά στοιχεία. Ένα εξ αυτών ήταν η σύσταση της εταιρείας υδρογονανθράκων, με την μεγαλύτερη επιτυχία να συγκεντρώνεται στο πρόσωπο του Σόλωνος Κασίνη. Και εξηγούμαστε: Ο κ. Κασίνης για 35 χρόνια υπηρέτησε τη δημόσια υπηρεσία. Από το 1978 μέχρι το 2013. Βάσει των σχεδίων υπηρεσίας φέτος θα έπρεπε να συνταξιοδοτούνταν. Επομένως, θα είχε ελεύθερο το πεδίο να ιδιωτεύσει και να προσφέρει τις υπηρεσίες σου σε άλλους φορείς σχετικούς με το αντικείμενο. Το γεγονός ότι έγινε κατορθωτή η παραμονή του σε κρατική εταιρεία, υπό το καθεστώς συμβασιούχου, ήταν μια επιτυχία, παρά τις άτσαλες, μικροπολιτικές και για εσωτερική κατανάλωση αντιδράσεις, της τότε Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.

Πανθομολογουμένως, η ενασχόληση Κασίνη με τα θέματα ενέργειας, για τόσα πολλά χρόνια, του έχουν προσδώσει το επιστημονικό κύρος και έρεισμα ώστε αυτά που λέει να είναι στοιχειοθετημένα και αρκούντως τεκμηριωμένα^. στοιχεία, που εκτός μεμονωμένων περιπτώσεων, εξέλιπαν από την κυπριακή κοινωνία και δη την πολιτική ηγεσία. Ο κρυστάλλινος, επεξηγηματικός και διαφωτιστικός του λόγος δημιουργεί στην κοινωνία αέρα αισιοδοξίας στο προδιαγραφόμενο, ζοφερό και ψυχοπλακωτικό αύριο. Η άρνησή του να συμβιβαστεί με καθεστωτικού τύπου νοοτροπίες και η σύγκρουσή του με τους πολιτικούς προϊστάμενούς του, που χρηματίζουν στο Υπουργείο μόνο για μερικούς μήνες, που προσπαθούν να αποσυνθέσουν σχεδιασμούς ετών, είναι από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα που εκπέμπει όλον αυτόν τον καιρό ο Σόλων Κασίνης. Δεν είναι τυχαία η προσπάθεια φίμωσής του από την πρώην Υπουργό, Πραξούλα Αντωνιάδου, με την κατ’ εντολή υπηρεσιακή έρευνα κατά του Σ. Κασίνη. Δεν είναι τυχαίες οι κόντρες με τον σημερινό υπουργό, διορισμένο καθ’ υπόδειξιν του ΔηΚο στην κυβέρνηση.

Η δήλωση άγνοιας ενός θέματος δεν είναι κατ’ ανάγκην κακό στοιχείο για έναν πολιτικό. Ο πειραματισμός του, όμως, προκειμένου να διερευνήσει ένα ζήτημα μπορεί να καταστεί εγκληματική ενέργεια εις βάρος της κοινωνίας και της πατρίδας. Ο Σόλων Κασίνης σε δηλώσεις του (Ράδιο Πρώτο, Πρώτη Εκπομπή, 1/8/13) σημείωσε εμφαντικά πως οι υδρογονάνθρακες είναι το μοναδικό σημείο στο οποίο μπορεί να στηριχτεί η κυπριακή οικονομία για επανεκκίνηση. Με λόγο γεμάτο αγωνία είπε χαρακτηριστικά: «Το 1972 όταν πήγα φοιτητής στην Αγγλία, τους σταθμούς των τρένων τούς καθάριζαν οι Ινδοί και οι Πακιστανοί. Δεν θα ήθελα σε καμία περίπτωση οι Κύπριοι να καταστούν οι καθαριστές των τρένων του υγροποιημένου αερίου...». Δηλαδή, να μην φτάσουμε στο σημείο οι ξένοι να τρώνε τα φιλέτα του δικού μας πλούτου και εμείς χάσκοντας αμερίμνοι και περί άλλα τυρβάζοντες να προσπαθούμε να μαζέψουμε τα ψίχουλα και τα αποφάγια.

Η πληροφόρηση της Κοινής Γνώμης είναι πολύ σημαντικό συστατικό μιας ευνομούμενης πολιτείας. Ο πολίτης, πέραν της υποχρέωσής του να αυτο-ενημερώνεται, έχει το δικαίωμα να μαθαίνει τι γίνεται στον τόπο του. Η ενημέρωση που τύγχανε μέχρι πρότεινος ο κυπριακός λαός, για τα θέματα ενέργειας, προέρχονταν από τις δημόσιες παρεμβάσεις Κασίνη. Ένα πλάνο εργασίας με συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα που ωθούσαν τον λαό να αντέξει τα επερχόμενα χρόνια των ισχνών αγελάδων. Η τοποθέτηση της ανάκαμψης για το 2018, συν - πλην 2 χρόνια, γεμίζει με αισιοδόξια τον λαό πως τα πέτρινα χρόνια της τροϊκοκρατίας θα περάσουν και ότι υπάρχει φως στην άκρη του τούνελ. Όλα αυτά δεν τα προκάλεσε η νυν ή η τέως πολιτική ηγεσία του τόπου. Τα προκάλεσε ο Σ. Κασίνης που φρόντιζε να δίνει το στίγμα των εργασιών και το πού βρισκόμαστε. Με παρρησία και ανιδιοτέλεια.

Γίναμε κοινωνοί μιας εξειδικευμένης ορολογίας που υπό άλλες συνθήκες δεν θα γνωρίζαμε. Αυτό δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι ο απλός πολίτης γίνεται ειδικός επί του αντικειμένου. Το κέρδος του συνοψίζεται στους λόγους για τους οποίους αγωνίζεται, στο πώς διαγράφεται το μέλλον σε μια πατρίδα που στο πέρασμα του χρόνου αποψιλώνεται, και κατά πόσον οι επόμενες γενιές είναι σε θέση να επιβιώσουν σ’ αυτό το νησί.

Μάλιστα, προχωρώντας ένα βήμα πιο κάτω θέτοντας στρατηγικούς και μετα-στρατηγικούς στόχους, έννοιες, που όπως δείχνουν τα πράγματα, η πολιτική ηγεσία αγνοεί. Οι στρατηγικοί στόχοι στους οποίους στοχεύει η εξόρυξη και διάθεση του ΦΑ, και του πετρελαίου, είναι πρωτίστως οικονομικοί και κατά συνέπεια αποσκοπεί στην απαλλαγή από τα οικονομικά άχθη που έχουν επισωρευθεί. Όμως, υπάρχει και ο μετα-στρατηγικός στόχος που καλείται «Κυπριακό». Γι’ αυτό το θέμα μίλησε αρκετές φορές ο κ. Κασίνης. Η αξία του φυσικού πλούτου είναι τέτοια που θα μπορούσε να παίξει καταλυτικό ρόλο στην επίλυση του προβλήματος. Το γεω-οικονομικό όφελος καθίσταται γεω-στρατηγικό και στη συνέχεια όπλο στη φαρέτρα της πολιτικής ηγεσίας (αν υπάρχει τέτοια)^. ήτοι γεω-πολιτικό.

Φαίνεται πως όποιος εκφέρει άποψη σ΄αυτό το δύστηνο τόπο ή διαμορφώνει γνώμη με τις δηλώσεις του θεωρείται ανεπιθύμητος και πρόσωπο προς αποκλεισμό από το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα. Ο Σόλων Κασίνης, όπως ανέφερε, αποδέχθηκε πρόταση από ιδιωτικό, αγγλικό πανεπιστημίο που εδρεύει στην Κύπρο για να προσφέρει και να διδάξει τις γνώσεις του. Συνέχισε τονίζοντας εμφαντικά ότι θέλει να βοηθήσει τους νέους του τόπου ώστε να εμπλακούν ενεργά με τους υδρογονάνθρακες, για να μην παίζουν το ρόλο του κομπάρσου θα προσθέταμε. Αφού η πολιτική ηγεσία φάνηκε ανίκανη και κατώτερη των περιστάσεων να κρατήσει έναν τόσο πολύτιμο τεχνοκράτη, ως σύμβουλο, τότε ο κάθε σκεπτόμενος πολίτης μπορεί να υποθέσει τι μας αναμένει στη συνέχεια.